Autorzy artykułu: Katarzyna Kujawa, Alina Żurek, Agata Gorączko, Roman Olejniczak, Grzegorz Żurek

Badanie miało na celu sprawdzenie ruchów gałek ocznych pod wpływem różnych bodźców wzrokowych u pacjentów po uszkodzeniach mózgu.

Pacjenci w stanie obniżonej świadomości mogą reagować w różny sposób na różne bodźce. Biorąc jednak pod uwagę, że wielu z nich komunikuje się jedynie za pomocą ruchów gałek ocznych, zainteresowało nas to jaki rodzaj wyświetlanego bodźca (statyczny albo dynamiczny) przyciąga większą uwagę pacjenta oraz w jaki sposób za tymi bodźcami podążają gałki oczne.

Badanie przeprowadzono za pomocą okulografu. Sprawdzano w nim, które z bodźców wizualnych (statycznych czy dynamicznych) wywołują u pacjentów więcej reakcji w postaci fiksacji i sakkad. Wyniki badań wskazują, że częstsze reakcje gałek ocznych występują, gdy wyświetlany jest bodziec dynamiczny, co więcej, nawet u pacjentów w stanie niereaktywnego czuwania (UWS) zarejestrowano liczne fiksacje oraz ruchy sakkadowe.

Ryc. 1 ST- bodziec statyczny, DT – bodziec dynamiczny.

Wskazywałoby to na to, że pacjenci, których stan za pomocą skal behawioralnych zdiagnozowano jako UWS, mogli być w stanie dysocjacji poznawczo-ruchowej, co jest charakterystyczne dla pacjentów z zaburzeniami świadomości, u których badania neuroobrazowe świadczą o zachowanej świadomości, ale bez wykrywalnych zachowań związanych z wykonywaniem poleceń.

Z tego względu powszechnie stosowana skala CRS-R (skala wychodzenia ze śpiączki) klasyfikuje takich pacjentów jako UWS.

Cały artykuł można znaleźć tu: https://doi.org/10.3390/ijerph19106280.